Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, czyli do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości (Katechizm Kościoła Katolickiego nr 2013). Jezus Chrystus mówi nam, żebyśmy byli doskonali, „jak doskonały jest Ojciec nasz niebieski”. Dochodzenie do świętości nie jest sprawą indywidualną. Bez wątpienia to ciężka praca, ciągłe wybory między dobrem a złem, podnoszenie się z upadków, wiara i gorąca modlitwa.

Ale nie byłoby św. Jana XXIII (Angelo Giuseppe Roncallego), gdyby nie jego dalekowzroczny, przewidujący proboszcz, który zauważył w ubogim chłopcu z Sotto il Monte potencjał i inteligencję i opłacił zdolnemu chłopakowi dalszą naukę.

Nie byłoby św. Jan Pawła II (Karola Wojtyły), gdyby nie wpływ wszystkich ludzi, których spotykał na ścieżkach swojego młodzieńczego życia.

Obaj wykorzystali szanse, które dało im życie. Obaj potrafili wybrać i konsekwentnie trzymać się tego wyboru. Obaj patrzyli tam, „gdzie wzrok nie sięga”.

Kościół zatem ma dwóch nowych świętych, którzy swoją otwartością na Bożą łaskę wskazują również nam jak iść przez życie, dziękować Bogu za wszystko, bezgranicznie przyjmować Jego wolę.